افق نو

امام علی(ع) فرمودند: در گفتن عیب کسی شتاب مکن، شاید خدایش بخشیده باشد.

ایسنا منطقه مرکزی، حضرت علی(ع) در خطبه 140 نهج‌البلاغه فرموده‌اند: به کسانیکه گناه ندارند و از سلامت دین برخوردارند رواست که به گناهکاران ترحم کنند، و شکر این نعمت گزارند که شکرگزاری آنان را از عیب‌جویی دیگران باز می‌دارد.

چرا و چگونه آن عیب‌جو عیب برادر خویش را گوید و او را به بلایی که گرفتار است سرزنش می‌کند که همانند آن را مرتکب شده! یا گناه دیگری انجام داده که از آن بزرگ‌‌تر است؟

به خدا سوگند اگرچه خدا را در گناهان بزرگ عصیان نکرده و تنها گناه کوچک مرتکب شده باشد اما، جرئت او بر عیب‌جویی از مردم، خود گناهی بزرگتر است.

ای بنده‌ی خدا! در گفتن عیب کسی شتاب مکن، شاید خدایش بخشیده باشد؛ و بر گناهان کوچک خود ایمن مباش، شاید برای آنها کیفر داده شوی!

پس هر کدام از شما که به عیب کسی آگاه است، بخاطر آنچه که از عیب خود می‌داند ، باید از عیب‌جویی دیگران خودداری کند و شکرگزاری از عیوبی که پاک است او را مشغول دارد از اینکه دیگران را بیازارد.

منبع: نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی، صفحه